بی اختیاری ادرار یعنی تخلیه مکرر ادرار در لباس یا رختخواب.

بی اختیاری ادرار تا قبل از پنج سالگی خیلی مشکل ساز نیست و حتی در کودکان کوچک تر و نوپا بعضی وقت ها مناسب هم هست.البته خیس کردن لباس یا رختخواب نباید علت جسمی (مثلا مشکلات مثانه) داشته باشه. کلا بیشتر بچه هایی که رختخواب یا لباسشون رو خیس میکنن، علتش جسمی نیست. ولی یه پزشک متخصص می تونه کودک رو از نظر  علت جسمی بررسی کنه تا مطمئن بشید که مشکل،جسمی نیست. اما از پنج سالگی به بعد بی اختیاری ادرار مشکل سازتر می شه  و نیاز به توجه داره چون ممکن عزت نفس و ارتباط اجتماعی کودک رو پایین بیاره و مشکلات دیگه ای رو هم درست کنه. با این حال جای نگرانی نیست چون این نوع بی اختیاری ادرار معمولا خود به خود بر طرف میشه و همینطور که کودک بزرگتر میشه احتمال اینکه مشکلش خود به خود رفع بشه زیادتر میشه.

نکته مهم اینه که تو این مدت که کودک بی اختیاری ادرار داره، عزت نفس و اعتماد و روابطش آسیب نبینه و طبیعتا هر چه زودتر مشکلش رفع بشه بهتره. پس گاهی درمان لازمه.علت این نوع بی اختیاری احتمالا اینه که عادت های طبیعی دفع ادرار مشکل پیدا کردن. مثلا ممکنه کودک قبلا عضلات مثانه ش پر فعالیت بوده ولی بعدا خیلی تلاش کرده جلوی نشت ادرارش رو بگیره و بعد به مرور به خاطر این مقاومت، احساس میل به دفع ادرار  کاهش پیدا کرده در نتیجه مثانه به طور مرتب خالی نمیشه، وقتی ادرار  تخلیه نشه و جمع بشه ممکنه کودک بی اختیاری ادرار پیدا کنه.

البته این فقط یکی از علت های رایج بی اختیاری ادرار بود. علت های دیگه ای هم ممکنه وجود داشته باشه مثلا بعضی از روانشناس ها بی اختیاری ادرار رو جزء زبان بدن میدونن؛ یعنی کودکی که رختخواب یا لباسش رو خیس میکنه ممکنه با این کار داره به سخت گیری های مادر و پدرش اعتراض میکنه (در واقع به جای زبان از مثانه خودش برای اعتراض استفاده میکنه). بنابراین، برای فهمیدن علت بی اختیاری ادرار کودک، ما نیاز به بررسی دقیق تر داریم.

مشکل عدم کنترل ادرار در کودکان

برخی والدین از این گلایه دارند که کودکم بارها و بارها در روز خودش را خیس می کند در حالی که دیگر پنج سالگی را رد کرده و آموزش توالت رفتن را هم به او داده ایم. اکثر این والدین به پزشک نیز مراجعه کرده اند و پزشک متخصص احتمال هرگونه مشکلات جسمی مربوطه را نیز رد کرده است. به نظر می رسد که علت اصلی خیس کردن شلوار در واقع غرق شدن کودک در بازی و تنبلی برای رفتن به دستشویی است.

انگیزه دادن برای رفتن به دستشویی یکی از بهترین راه هاست. معمولا به والدین می گویم این مورد را (دستشویی رفتن به موقع) در جدول تربیتی بگذارند و به محض این که کودک به دستشویی رفت این رفتار او را تشویق کنند و برچسب بدهند. حتی می توان به عنوان جایزه از نوشیدنی های مورد علاقه ی کودک مثل آبمیوه ها و شیرکاکائو و … استفاده کرد و با یک تیر دو نشان زد، از یک طرف انگیزه برای او ایجاد کرد که به موقع به دستشویی برود و از طرفی دیگر این آبمیوه ها تعدد ادرار او را زیاد خواهد کرد. در نتیجه کودک بارها و بارها به دستشویی خواهد رفت و بارها و بارها در طول روز تشویق خواهد شد.

 ولی اگر فکر می کنید کودک به اندازه کافی اهمیت مسئله را برای قطع بازی اش درک نکرده، برنامه زمانی ای تنظیم کنید که کودک رأس زمان های مشخص برای رفتن به دستشویی آماده باشد. خودتان هم به طور جدی بر اجرای درست این برنامه نظارت کنید تا وقتی کودک به مرحله ای از رشد برسد که خودش بداند چه موقعی باید بازی را قطع کند و به دستشویی برود. تا آن زمان به او بگویید که هرازگاهی باید پنج دقیقه فرصت برای دستشویی رفتن بگذارد و حتی اگر ادرار ندارد در دستشویی بنشیند. می توانید لباس های خشک او را چک و هر بار لباس او خشک ماند، آن را تشویق کنید.

به یاد داشته باشید که در تمام مدت با او خونسرد و مهربان باشید و عصبانیت نشان ندهید. فراموش نکنید که نقش شما صرفا این است که به او کمک کنید تا بر مشکل خیس کردن شلوارش غلبه کند.تجربه نشان داده این روش ها موثر خواهد بود اما اگر همچنان این مورد ادامه پیدا کرد حتما از متخصص یاری بگیرید.

گردآوری : هانیه عبدالکریمی، کاردرمانگر؛ عضو تیم تحقیق توسعه موسسه نواندیشان آویژه

– See more at: http://avizhehcenter.com/4773-2/#sthash.yki2qUdk.dpuf